Η ΚΡΗΤΗ, Η ΠΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ

Μετά το ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ ΠΑΡΟΥ (Ι), επιχειρώ μια δεύτερη προσπάθεια ερμηνείας ιστορικών γεγονότων μέσα από τους κανόνες της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Προσωπικά πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει διαχρονικά, αλλάζει μόνον η εξωτερική του εμφάνιση! Δηλαδή μπορεί να αλλάζουν τα ήθη και τα έθιμα, αλλά η επιδίωξη παραμένει πάντα, η ίδια: η αναπαραγωγή! Ο πλούτος αποτελεί το εργαλείο μέσω του οποίου φτάνουμε στην αναπαραγωγή. Μας επιτρέπει να διαλέξουμε την καλύτερη σύντροφο και να εγγυηθούμε επιβίωση και μέλλον στα παιδιά μας! Περισσότερα στο κεφάλαιο Περί ιστορίας... (1) (αντιγράφεται στο Παράρτημα No 1).
Τα ανωτέρω συμπεραίνουν πως οι συμπεριφορές ανθρώπων και εξουσίας παραμένουν ουσιαστικά αναλλοίωτες στον χρόνο. Οι κατά καιρούς θεσπιζόμενοι ηθικοί κανόνες φαίνεται να διευκολύνουν το έργο των επιτήδειων που είναι οι κατ' εξοχήν ανήθικοι! Ο απατεώνας χρειάζεται μιαν ηθική κοινωνία για να ενεργήσει! [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)