Στο βιβλίο αυτό, δεν γίνεται απλά μια αναφορά στην ιστορία των πολεμικών τεχνών, την εξέλιξή τους, τα είδη τους ανά περιοχή και ανά εποχή. Γίνεται ο διαχωρισμός ανάμεσα στις πολεμικές τέχνες και τις τεχνικές του πολέμου. Ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο έννοιες, υπάρχει η ειδοποιός διαφορά, της πνευματικότητας στην μια και της τεχνικής στρατηγικής ευφυίας στη δεύτερη. Αυτό το λεπτό διαχωρισμό προσπαθεί να επισημάνει και να επεξηγήσει ο Παναγιώτης Αναστόπουλος. Κάνει μια μελέτη ιδιαίτερα εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη. Σημαντικό ρόλο παίζει η στρατιωτική του εμπειρία και οι ειδικές σπουδές από τις σχολές πολέμου που φοίτησε. Πρέπει να λάβει υπ’ όψη του ο αναγνώστης, ότι ο Παναγιώτης Αναστόπουλος προέρχεται από το στράτευμα κι αποστρατεύθηκε από το πεζικό όπου υπηρέτησε με το βαθμό του Ταξίαρχου.
Σ’ αυτό το εγχειρίδιο θα γνωρίσει κανείς την ιστορία της πολεμικής τέχνης, όπως αυτή πηγάζει από τα αρχαία κείμενα από τα οποία αναζητά τη γνώση ο συγγραφέας. Μυείται ο αναγνώστης στη φιλοσοφία της πολεμικής τέχνης κατά την αρχαιότητα. Της ταυτόχρονης καλλιέργειας του σώματος και του πνεύματος, ως ιερής τελετουργίας που άγγιζε τα όρια του μυστικισμού και όχι ως πολεμική τακτική για το πεδίο της μάχης και μόνο.
Παρουσιάζει επίσης με κάθε λεπτομέρεια, όλες τις μορφές της τέχνης του πολέμου, που κυρίως πηγάζουν από την αρχαία Ελλάδα και στη συνέχεια μετεξελίσσονται και λαμβάνουν διάφορες μορφές, παραλλαγές και ονομασίες, ανάλογα με τον τόπο και την εποχή που τις συναντάμε.
Ακόμη αναφέρεται και στο σύγχρονο εκφυλισμό τους, ο οποίος παρέκκλινε της πορείας τους, σχεδόν όλες τις πολεμικές τέχνες της Άπω Ανατολής, αλλά και του δυτικού κόσμου, όπως αυτές είναι ενταγμένες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αφού έχουν χάσει τον αρχικό προσανατολισμό και σκοπό τους και στοχεύουν μόνο στη νίκη, για τη δόξα, την προβολή και την οικονομική απολαβή.