... Το φαινόμενο Ντίνος Κατσουρίδης -γιατί για φαινόμενο πρόκειται- εντοπίζεται στο ότι αντιμετώπιζε την κινηματογραφική τέχνη ολιστικά: φωτογράφος πλατό, βοηθός οπερατέρ, διευθυντής φωτογραφίας (και μάλιστα υψηλής κλάσεως), μοντέρ, διευθυντής παραγωγής, σκηνοθέτης, μέχρι και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Όταν, το 1987, αποφάσισε να σταματήσει τη σκηνοθεσία, εστίασε το δημιουργικό του ενδιαφέρον στο μοντάζ και στη διεύθυνση φωτογραφίας, χαρίζοντάς μας από αυτά τα πόστα μερικές από τις καλύτερες επιτεύξεις του ελληνικού κινηματογράφου. Με δεκάξι ταινίες μεγάλου μήκους και μία μικρού, μας πρότεινε εκδοχές της νεοελληνικής πραγματικότητας, με κορυφαία την ανάδειξη του ταλέντου του Θανάση Βέγγου...