ΟΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΞΕ Ο ΘΕΟΣ

Πώς θα ήταν μια ορθόδοξη πολιτική θεολογία; Τι θα είχε να πει για τα πιο οξέα διλήμματα της νεωτερικότητας, όπως αυτά ανάμεσα στην ελευθερία και την ισότητα ή ανάμεσα στον πλουραλισμό και την αλήθεια; Πώς θα επιδρούσε το εσχατολογικό της όραμα και πώς η έμφασή της στο ήθος της αρετής; Τι θα σήμαινε σήμερα η φράση «η Αγία Τριάδα είναι το κοινωνικό μας πρόγραμμα»; Για τη νεοελληνική συνθήκη, αλλά και για την οικουμενική; Τι κοινότητες δημιουργούνται από την εμπειρία της μεθέξεως, της Θεανθρώπινης κοινωνίας, του κριτικού αποφατισμού; Τι μπορεί να σημαίνει η αινιγματική έκφραση του αποστόλου Παύλου ότι ο Θεός διάλεξε τα «μη όντα», τους «ανύπαρκτους», και ποιος είναι ο δυναμισμός της (Α΄ Κορ. 1,27-28); Ποια η θέση του ψηφιακού, του μετα-ανθρώπινου και του ζωικού στις σύγχρονες κοινότητες; Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που θίγονται σε αυτόν τον τόμο.