Στον Sartor Resartus, ο Καρλάιλ περιγράφει την πορεία ενός Γερμανού καθηγητή προς την αναγνώριση της αληθινής του κλίσης και την συμφιλίωσή του με το ανθρώπινο και το θείο, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του αμήχανου μεταφραστή και επιμελητή της Αγγλικής έκδοσης του Συγγράμματος (Τα Ενδύματα, η Προέλευση και η Επιρροή τους), ο οποίος «καυχάται ότι είναι άνθρωπος επιβεβαιωμένων στοχαστικών συνηθειών», και με Αγγλοσαξονικό χιούμορ και λεπτή ειρωνεία σχολιάζει τις άλλοτε ακραία ριζοσπαστικές και άλλοτε ακραία συντηρητικές απόψεις του καθηγητή, προσπαθώντας να βοηθήσει τον ανύποπτο αναγνώστη στην κατανόηση αυτής «της αξιόλογης Πραγματείας», η οποία «είτε αμερολήπτως αποδεκτή είτε αμερολήπτως απορριπτέα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη».