H Goufi Α. -μίξη λυκόσκυλου με κόλεϊ- γεννήθηκε κάπου στα σύνορα Παλαιού Ψυχικού με Γαλάτσι. Προφανώς γι' αυτό, αγαπημένα της στέκια υπήρξαν τα Νταμάρια, τα παρκάκια εκεί γύρω και το άλσος που φιλοξενεί το γήπεδο τένις απέναντι από το Αρσάκειο.
Ένα παγωμένο πρωί, μετά από μια νύχτα βασανιστικών για κείνη πυροτεχνημάτων, εμφανίστηκε φοβισμένη σε μια πιλοτή, αγνοώντας πως σύντομα θα... μετακόμιζε λίγους ορόφους επάνω για να γνωρίσει έναν "μαλλιαρό αρκούδο" που δεν αποχωρίστηκε ποτέ. Εδώ, που θα έπαιζε τα αγαπημένα της παιχνίδια, "Γάτα, τώρα θα σου δείξω εγώ" και "Να τα, τα βρήκα τα κλειδιά", ενώ θα άκουγε το αγαπημένο της τραγούδι, το "Le Beruit" της Fairuz. Αυτό που ασκούσε τέτοια δύναμη επάνω της, ώστε να σχηματίζονται μικρές λιμνούλες στα μελιά, λυπημένα της μάτια. Η Goufi Α. έζησε τρεις συγκλονιστικούς έρωτες. Με τον μάγκα Ρόκι, πίτμπουλ που "καθάριζε" πάντα για πάρτη της, τον κοσμοπολίτη Κάσπερ, γκόλντεν ριτρίβερ που τη μύησε στην όπερα και τις άριες, και τον υπέργηρο σήμερα και με μια ελαφρά αναπηρία στο πόδι, ευγενή δανδή Μάρκο, που η περήφανη κυνηγετική του ράτσα τον έκανε περιζήτητο στα "κορίτσια της γειτονιάς". Αποφοίτησε με άριστα τη Μεγάλη του Δρόμου Σχολή, χωρίς ποτέ να αναγνωρίσει "ιδιοκτήτη" ή "αφεντικό", μα αγκαλιάζοντας ανελλιπώς την κηδεμόνα της. Τα "24 κλειδιά της ζωής" είναι η πρώτη και... τελευταία της συγγραφική προσπάθεια, καθώς κατά τη διάρκεια της συγγραφής, "Ο σκύλος, εμψυχωτής, κλειθροποιός και φύλακας χαράς" "υιοθετήθηκε" από τα σύννεφα.