ΕΞΑΡΤΗΣΗ

...τίποτα δεν περιμένω Όλες οι αναμονές μου απατεώνες ήταν. Λόγια κουφάρια και πράξεις στεγνές. Σύντομες οδηγίες επιβίωσης. Γελάει μόνο όποιος αγνοεί. Μα εμείς ξέρουμε ήδη αρκετά... [Από την έκδοση] Οι σκέψεις ενός αγαπημένου που συμβάδισε για λίγο με τις δικές μου Λίγα λόγια της μάνας και λίγα του έρωτα - ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Μου λείπεις Πώς να σε ξεπεράσω; Κλείνω τα μάτια. Ό, τι δε βλέπω δεν υπάρχει Να ήσουν εδώ Σήμερα αγκάλιασα το άρωμά σου Αν ήσουν εδώ Για σένα το φύλαξα Υπάρχουν βράδια που ξυπνάω Δε μιλάς Κανείς δε θα καταλάβει ποτέ τι ήσουνα Πού είσαι; Ξύπνησα πάλι με τη Μεγάλωσες ξαφνικά Κοίτα Ακούω τους δείκτες του ρολογιού Κανείς δεν μπορεί να σ' αντικαταστήσει Σήμερα Απάλλαξέ με, τι περιμένεις, από τις θύμησες της λύπης Κάποτε θ' ανταμώσουμε Τα μάζεψα τα πράγματα, μαμά Δώδεκα Τα δικά μου ΟΧΙ δε μου τα δίδαξε η ιστορία Πώς γίνεται να μην υπάρχεις; Μεγάλωσα, μαμά Ταξιδεύω Είναι και εκείνο το αστέρι που με κοιτάει Και πώς να μη μου λείπεις Δυο χρόνια Ο πατέρας μου Κρυώνω Αγαπημένη μου - ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ? Έτσι περνούσαν οι μέρες μου Σου γράφω κάθε φορά που σε διασχίζω Τα χείλη σου Σε κοίταζα σήμερα Μα δεν το βλέπεις, αγάπη μου?; Χρησιμοποιείς τις προσωπικές και κτητικές αντωνυμίες Μεγαλώσαμε, αγάπη μου Θα φύγω μια μέρα Πώς αλλάζουν οι καιροί Δικά σου είναι τα χέρια μου! Βγαίνω με φίλους Σε κοιτάζω. Δε μαθαίνεται η ομορφιά Φυσάει. Καθαρίζει ο ουρανός Μεγαλώνοντας Και βέβαια έχω ερωτευτεί Γιατί όταν οι άλλοι Άπληστη μοναξιά Για σένα Αγάπη μου Κάποτε περνούσα έξω από την πόρτα σου Πού είσαι; Φυσάει Τη θυμάμαι αυτήν τη μοναξιά Σε πεθύμησα Με μετακινείς άνευ ουσίας Τίποτα δεν περιμένω Πρώτο τέταρτο Σ' αγαπώ, όσο πολύ μου έμαθες Ίσως να είσαι ανάγκη Με κάνεις και ξεχνιέμαι Έλεγα θα ανοίξει η πόρτα και θα μπεις