Οι ασχολούμενοι με την αρχαίαν Ελληνικήν φιλολογίαν, όπως είναι οι φιλόλογοι, οι σπουδασταί και οι μαθηταί των Γυμνασίων, προσπαθούν να κατανοήσουν, να αξιολογήσουν και να αξιοποιήσουν την μορφωτικήν δύναμιν, η οποία περιέχεται εις τας σελίδας των πνευματικών δημιουργημάτων της αρχαιότητος, διότι ταύτα αποτελούν εκτός πάσης αμφισβητήσεως τα πρότυπα της διανοήσεως. Δια τον λόγον δε τούτον, δια το ότι δηλαδή τα αρχαία ελληνικά κείμενα είναι η μοναδική και γνήσια πηγή της ανθρωπιστικής μορφώσεως των ανθρώπων πάσης εποχής, σήμερον είναι περισσότερον από κάθε άλλην φοράν αναγκαίον να διαδοθούν τα αρχαία ελληνικά γράμματα και να γίνουν πραγματικόν κτήμα όλων των Ελλήνων, διότι είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπισθή το θλιβερόν φαινόμενον της διεθνούς πνευματικής και ηθικής κρίσεως, το οποίον ενέσκηψεν ων θύελλα, δια να κρημνίση και να συντρίψη τας αιωνίους ηθικάς αξίας και εις την θέσιν των να ανεγείρη τα ευτελή ξόανα των ανθρωπίνων ταπεινών συμφερόντων και επιδιώξεων. Τα πνευματικά ρεύματα και τάσεις, τα διάφορα έντεχνα συνθήματα, αι νέαι ηθικαί αντιλήψεις της εποχής μας έχουν εξαπολύσει μίαν πρωτοφανή πολεμικήν εναντίον των κλασσικών σπουδών και δεν είναι δύσκολον να κατανοηθή η αιτία αυτής της εχθρότητας: Είναι ο φόβος της δοκιμασίας. Τα κλασσικά πνευματικά έργα αποτελούν την λυδίαν λίθον, η δε αξία των νεοφανών διδαγμάτων δεν αντέχει εις την βάσανον της αληθείας. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)