ΦΕΥΓΑΤΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Σήμερα, και με τούτα τα γραφτά μας, εξακολουθούμε να κρατάμε ζωντανά τον ήχο τον φευγάτο, όπως αρκετά χρόνια το προσπαθούμε, να φέρουμε κοντά μας το παρελθόν και τους ανθρώπους, που ζήσανε πριν από 'μας, σ' αλλοτινές εποχές, με τις συνθήκες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα του τότε. Και, αρκετές φορές, σκεφτόμαστε, πως αυτοί οι άνθρωποι μπορέσανε να επιβιώσουνε με τις τόσες δυσκολίες που υπήρχανε, κάτι που, ενδεχομένως, θα λένε για μας οι ερχόμενοι.

Ο κάθε τόπος, και ο δικός μας, έχει την ιστορία του με τους ανθρώπους του, που κάποιους γνωρίσαμε, κι άλλους φευγάτους στο κοντινό ή στο μακρινό παρελθόν. Και όλοι αυτοί, αποτελούνε τη συνέχεια του χτες με το σήμερα. Είναι η ιστορική αλυσίδα που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και τούτο με το μέλλον.

Η ιστορία, η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα, η γλώσσα, η θρησκεία, είναι εκείνα με τα οποία σταθήκαμε στα πόδια μας, και γνωριζόμαστε ως Έλληνες. Αυτά είναι η ταυτότητά μας. Στο διάβα των αιώνων, με τις αλλεπάλληλες συμφορές του Έθνους μας, μ' αυτά κρατηθήκαμε όρθιοι.

Όσα γράφουμε εδώ, τα βρήκαμε ψάχνοντας στη μνήμη κάποιων παλαιοτέρων, τους οποίους, κατά καιρούς αφουγκραστήκαμε και καταγράψαμε..!

Σκύψαμε, ξεφυλλίσαμε και ξεσκονίσαμε, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, έγγραφα, παλιά βιβλία εφημερίδες και περιοδικά, στις βιβλιοθήκες και τα παρουσιάζουμε, με τον τίτλο «Φευγάτες Εποχές», για να διαβαστούν απ' τη γενιά μας και να μείνουνε, για 'κείνους που 'ρχονται και θα'ρθουν.
Ξεστρατίσαμε στη Μικρά Ασία, με αφορμή το ημερολόγιο του Πατέρα μου Αντώνη, που το βρήκαμε σε μια παλιά βαλίτσα, που είχε φέρει από 'κείνη τη μακρινή περιοχή, μαζί με το "Γκρα" (ντουφέκι), που τελευταία, μου το κλέψανε απ' το ταβάνι του σπιτιού μας.[...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)