ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ

Ξεφυλλίζοντας τα φωτογραφικά μου αρχεία διαπίστωσα ότι ένα μεγάλο ποσοστό είναι φωτογραφίες που έγιναν σε κλειστούς χώρους. Διαπίστωσα, ομολογώ με έκπληξη, ότι ένα μεγάλο μέρος της φωτογραφικής μου ενασχόλησης ή έκφρασης έγινε σε κλειστούς χώρους. Το ένα μέρος αυτής της κατηγορίας φωτογραφιών έγινε στα δωμάτια ή στους χώρους όπου ζούσαν οι εικονιζόμενοι άνθρωποι. Είναι γεγονός ότι πάντα ήθελα να φωτογραφίζω ανθρώπους στον χώρο τους, γιατί έχω προσέξει ότι οι άνθρωποι είναι πιο κοντά στον πραγματικό τους εαυτό και αυτό με ενθουσιάζει. Είχα επισημάνει επίσης ότι η διακόσμηση ή τα αντικείμενα που υπάρχουν γύρω τους συμπληρώνουν εύγλωττα χαρακτηριστικά για τη συμπλήρωση της περιγραφής της προσωπικότητάς τους. Το άλλο ευρύτατο μέρος, έγινε σε κλειστούς επιλεγμένους Δημόσιους χώρους, όπου καταγράφονται οι εκφράσεις ανθρώπων που βρίσκονται εκεί λόγω ειδικών συνθηκών.

Σκέφθηκα λοιπόν να σας παρουσιάσω μια επιλογή φωτογραφιών, άλλοτε προσεκτική και άλλοτε επιπόλαιη, από αυτό το υλικό με τίτλο "Φωτογραφία Δωματίου".

Η επιλογή έγινε από ένα μεγάλο σύνολο εσωτερικών λήψεων με βάση την ιδιαιτερότητα του θέματος, παραλείποντας τα συνηθισμένα θέματα, όπως πορτραίτα, φίλοι ή σύνολα ατόμων, ειδικοί χώροι κλπ. Η σειρά παράθεσης των φωτογραφιών ακολουθεί την ηλικιακή ανάπτυξη του ανθρώπου, από την κύηση μέχρι τα βαθειά γεράματα.

Τα θέματα που επέλεξα είναι κοινωνικού περιεχομένου και επισημαίνουν ομορφιές και ασκήμιες, δύναμη και αδυναμία, πάθη και επισημάνσεις της κοινής μοίρας των ανθρώπων. Είναι δηλαδή θέματα που μας κάνουν να χαρούμε, να χαμογελάσουμε να σκεφθούμε να προβληματιστούμε και ίσως να μελαγχολήσουμε. Σίγουρα όμως μέσα από αυτή την διαδικασία επισημαίνουμε ή διαπιστώνουμε την ανάγκη να γλυκαίνουμε σαν άνθρωποι στη ζωή μας και κυρίως να βελτιώνουμε τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας. Κάτι δηλαδή που μετριάζει την στείρα ανταγωνιστικότητα. Βέβαια αν πάψει το κακό πως θα φαινόταν το καλό ή αλλιώς αν δεν υπήρχε ο συνεχής ανταγωνισμός πως θα είχαμε εξέλιξη. Πιστεύω