Η ΖΩΗ ΩΣ ΦΑΡΣΑ

Η ΖΩΗ ΩΣ ΦΑΡΣΑ

Και κοιτάζω γύρω τη ζωή ως φάρσα
όλα παίρνουν χρώμα απ' τον ουρανό,
κι όπως προχωράω με κομμένη ανάσα
νιώθω ότι πέφτω μέσα στο κενό.

Όλο κυνηγάω τ' όνειρο να πιάσω
όλο ξεμακραίνω κι όλο μένω εδώ,
κι όπως χθες και τώρα τ' αύριο θα χάσω
και δεν θα προφτάσω τίποτα να δω.

Και κοιτάζω γύρω τη ζωή ως φάρσα
ψεύτικα ανθρωπάκια, χάρτινες καρδιές,
κάποια νεκροφόρα κουβαλάει μια κάσα
να! η ματαιότης εκεί μέσα δες.
[Από την έκδοση]