ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΖΥΓΩΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί το κατ' εξοχήν πεδίο της βιοηθικής, ως καρπού της προβληματικής, η οποία αναπτύσσεται στα πλαίσια των διλημμάτων, που παράγει η βιοϊατρική έρευνα και πρακτική. Και τούτο, διότι η προαγωγή της μεθόδου αυτής δεν γίνεται χωρίς την παρέμβαση σε διαδικασίες, που λειτουργούν στις ρίζες της προσωπικής και της συλλογικής μας υπάρξεως.
Ως μέτρο για την αξιολόγηση της μεθόδου αυτής η Ορθόδοξη Χριστιανική Ανθρωπολογία προβάλλει την αμετεώριστη ανά τους αιώνες πίστη της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος υπάρχει ως τέλειο πρόσωπο, δηλαδή ως κτισθείς κατ' εικόνα Θεού, εξ άκρας συλλήψεως, θέση αποδεκτή πλέον και από τα εμπειρικά πορίσματα της γενετικής.
Με δεδομένο δε, ότι ο σαρκωθείς Λόγος "εστίν (η) εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως" (Κολ. 1,15), η περί του εμβρύου ανθρώπου διδασκαλία περνά μέσα από το Χριστολογικό δόγμα, ως βάση της οντολογίας του. Οποιαδήποτε άλλη θεώρηση του ανθρώπου, πέραν του κριτηρίου αυτού, δεν ανήκει στο δικό της θεόγραφο πεδίο, επί πλέον δε, κρύβει σκοπιμότητες οι οποίες απανθρωποποιούν τον άνθρωπο, ως την ιδιάζουσα καλλιτέχνηση του Τριαδικού Θεού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)