ΕΡΑΤΩ

Πεποίθησή μου είναι πως η άγραφη από τους ιστορικούς ιστορία των λαών ανά τους αιώνες γράφεται "δια του λόγου" από άτομα ή άτομο, που έζησαν στην πάροδο του βίου τους διαφορετικά, ή τα ίδια σημαντικά γεγονότα, όταν τα διηγούνται σε συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα, που τα μεταβιβάζουν από γενεά σε γενεά.

Φρονώ ακόμη, πως η άγραφη, η προφορική αυτή "ιστορία" ξεκίνησε, προ αμνημονεύτων χρόνων, τότε που η γραφή ήταν άγνωστη ακόμη στους περισσότερους λαούς και αποτέλεσε με την πάροδο του χρόνου την πορεία της λαογραφικής εθνικής τους παράδοσης.

Την προφορική αυτή ιστορία, που σχετίζεται άμεσα με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1922 στη Σμύρνη και ιδιαίτερα στο λιμάνι της, όντας αεροσυνοδός, είχα την τύχη ν' ακούσω τριανταπέντε χρόνια μετά την καταστροφή, από Σμυρνιούς πρόσφυγες επιβάτες μου, που πήγαιναν στην Κωνσταντινούπολη να επισκεφθούν συγγενείς τους, ή επέστερφαν από αυτούς.