Ο ΑΡΧΑΡΙΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

..Η αναδειχθεισα παθογένεια περί την αρχική κατάρτιση και επιμόρφωση των Ελλήνων εκπαιδευτικών έχει διαχρονικά χαρακτηριστικά και αποβαίνει "αχίλλειος πτέρνα" της ελληνικής Εκπαίδευσης, παρά το ότι στην πορεία του χρόνου υπήρξαν προσπάθειες -νομοθετικές και ερευνητικές- για αλλαγή αυτής της πραγματικότητας. Σημαντικοί εκπαιδευτικοί, όπως ο Δελμούζος, ο Κουντουράς, ο Εξαρχόπουλος, ο Γεωργούλης, επέμειναν με τις εργασίες τους και τη διδασκαλική παρουσία τους στην ανάγκη θέσπισης των αποφάσεων που θα εξασφάλιζαν κατάλληλη αρχική κατάρτιση και λειτουργική επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών. Εκφραστές, επίσης, της εκπαιδευτικής πολιτικής σε ουκ ολίγες περιπτώσεις προέβησαν σε ανάλογες διακηρύξεις και νομοθετικές ρυθμίσεις, για να προωθήσουν την υπόθεση της αποτελεσματικής Εκπαίδευσης Εκπαιδευτικών, χωρίς, όμως, να παρατηρηθεί στην πράξη η προσδοκώμενη πρακτική που θα καθιστούσε την ενδοσχολική επιμόρφωση αφετηρία για συγκροτημένη . προσέγγιση του θέματος...

...Οι αρχάριοι εκπαιδευτικοί στα πρώτα τους βήματα καλούνται να παρατηρήσουν παραδείγματα από την καθημερινή διδακτική πράξη και σχολική ζωή, να τα μελετήσουν με διάθεση κριτική, να σχεδιάσουν ανάλογες εφαρμογές και να αποτυπώσουν σε γραπτές αναφορές τους την εμπειρία που αποκτούν και την προβληματική που αναπτύσσουν. Η συμμετοχή των έμπειρων εποπτών στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής λειτουργίας διευκολύνει τους αρχάριους στο να επιτύχουν καλύτερη αφομοίωση των όσων παρατηρούν και τους βοηθάει να οικοδομούν την εκπαιδευτική τους παρουσία πάνω στην αναστοχαστική πρακτική...

...Με την κατάλληλη δόμηση των ενοτήτων-κεφαλαίων οι αρχάριοι δάσκαλοι μαθαίνουν να συσχετίζουν συνειδητά τις μορφές γνώσης με τις νέες συνθήκες εργασίας στο σχολικό χώρο και, έτσι, να διευρύνονται οι διδακτικοί ορίζοντες τους. Η ενθάρρυνση του αρχάριου εκπαιδευτικού για συνδυασμό των προσωπικών διδακτικών επιλογών και εμπειριών με την καλύτερη εφαρμογή συντρέχει με την ανάπτυξη θετικής στάσης για καθετί που παρατηρείται και εφαρμόζεται σε σχολικό επί