ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ (Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ)

Ο Ντοστογιέβσκη άφησε τον κόσμο τούτο στις 28 Ιανουαρίου του 1881, λίγο πριν από τη δολοφονία του Τσάρου Αλέξανδρου Β΄ που οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τους σοσιαλεπαναστάτες την 1η Μαρτίου στην Πετρούπολη. Ήταν ο πρώτος κεραυνός μιας καταιγίδας, που μαζευόταν στο διάστημα του τελευταίου τέταρτου του αιώνα και έμελλε να ξεσπάσει στις αρχές του επομένου. Ο Ντοστογιέβσκη έφερνε μέσα του το στοιχείο αυτής της καταιγίδας, το στοιχείο της άπειρης αυτής αναστάτωσης, παρ' όλο που ήταν, ή προσπαθούσε να φαίνεται, σαν το προπύργιο της τέλειας ηρεμίας. Ήταν η επανάσταση κάτω από τη μάσκα της αντίδρασης. Υπήρξε ο προφήτης της Ρωσικής Επανάστασης. Αλλά, όπως συμβαίνει συχνά με τους προφήτες, η πραγματική έννοια των προφητειών του έμεινε κρυμμένη ακόμη και γι' αυτόν τον ίδιο. Ο Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέβσκη γεννήθηκε στη Μόσχα στις 30 Οκτωβρίου 1821. Ο πατέρας του, ιδιαίτερα μορφωμένος και ευλαβής χριστιανός, άσκησε σημαντική επιρροή στο συγγραφέα και κατ' επέκταση στο έργο του. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Στρατιωτική Σχολή Μηχανικού, που όπως αργότερα αποδείχθηκε δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα. Πάθος του ήταν η λογοτεχνία. Η συγγραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1844 με το έργο του "Οι φτωχοί". Η σχέση του με τους σοσιαλιστικούς κύκλους των φουριεριστών οδήγησε στη σύλληψή του από την αστυνομία το 1849 και στη φυλάκισή του. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά τελικά, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα του δόθηκε χάρη. Εξέτισε τετραετή ποινή σε καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Καταβεβλημένος σωματικά και ψυχικά επέστρεψε στη Ρωσία, όπου και επιδόθηκε στο συγγραφικό του έργο. Χρέη τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει για άλλη μια φορά την αγαπημένη του πατρίδα και να καταφύγει στην Ευρώπη μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του Άννα Σνίτκιν. Η νοσταλγία όμως τον οδήγησε ξανά στην Πετρούπολη, όπου και πέθανε το 1881.