Η ανάπτυξη είναι το μεγάλο ζητούμενο σήμερα καθώς μόνο μέσα από την πραγματική ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει δίκαιη και ίση μοιρασιά του προϊόντος αυτής της ανάπτυξης στην κοινωνία και στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού. Το αντίθετο σημαίνει ανακύκλωση της μιζέριας και της φτώχειας μεταξύ μεσαίων και κατώτερων εισοδηματικών τάξεων, στο πλαίσιο μιας άδικης διαταξικής αναδιανομής, με μακροχρόνια οδυνηρά αποτελέσματα καθώς η αναδιανομή του αποτελέσματος της υπερφορολόγησης έχει πάντα βραχύ ορίζοντα στην Πολιτική.
Είναι βέβαιο ότι μόνον η αποκατάσταση συνθηκών βιώσιμης ανάπτυξης θα προκαλέσει αύξηση της ζήτησης, επαναφορά της κανονικότητας στην αγορά εργασίας και υψηλότερους μισθούς. Η τεχνολογία από την άλλη είναι αμείλικτη, ξεπερνά γεωγραφικά σύνορα και κουλτούρες, η δε ταχύτητα σύγκλισης των χωρών ανά τον κόσμο με τον παράγοντα τεχνολογία είναι είτε προσδιοριστικός παράγων μετάβασης σε μια άλλη εποχή είτε παράγων αποτυχημένης προσέγγισης λόγω αδυναμίας προσαρμογής. Η ταχεία λοιπόν προσαρμογή χωρών στις νέες τεχνολογικές προκλήσεις (connectivity-Internet-Robotics) είναι δεικτική ακόμα και υπέρβασης της κρίσης, με πολλές χώρες-ναυαρχίδες στις τεχνολογίες να πρωτοστατούν και να πρωταγωνιστούν στις εξελίξεις της επόμενης μέρας.