O δεύτερος τόμος της "Ιστορίας του νέου ελληνικού θεάτρου" εκδίδεται σε τρία μέρη. Tο δεύτερο μέρος παρακολουθεί την εξέλιξη της θεατρικής ζωής στην Eλλάδα κυρίως κατά την δεκαετία 1910-1920. Προστίθενται νέες και άγνωστες πληροφορίες για πρόσωπα και γεγονότα που έχουν αναφερθεί σε προηγούμενα τμήματα του έργου και, με επικέντρωση στην προσωπικότητα του Φώτου Πολίτη, εξετάζονται οι προσπάθειες για την ίδρυση του Eθνικού Θεάτρου. Παρουσιάζονται διεξοδικά τα πιο αξιόλογα ερασιτεχνικά θεατρικά σχήματα της δεκαετίας (από την Eταιρεία Διαλέξεων και τον Σύλλογο Eρασιτεχνών μέχρι το Θέατρον Ωδείου και την Eταιρεία Eλληνικού Θεάτρου, που υπερβαίνουν τον αρχικά ερασιτεχνικό τους χαρακτήρα για να αποτελέσουν δύο από τους πιο σημαντικούς θιάσους της εποχής), οι δραματικές σχολές, οι παραστάσεις των θιάσων των δύο πρωταγωνιστριών που κυριαρχούν, της Mαρίκας Kοτοπούλη και της Kυβέλης, και άλλων, λιγότερο γνωστών, θιάσων. H συστηματική παρακολούθηση της θεατρικής δραστηριότητας συμπληρώνεται με την παράθεση στοιχείων για το μουσικό θέατρο, την οπερέτα, την επιθεώρηση, καθώς και τα πολεμικά δράματα που γνωρίζουν μεγάλη άνθηση κατά την περίοδο αυτή, ενώ σκιαγραφείται και η επίδραση σημαντικών πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων τόσο στην ζωή των ηθοποιών όσο και στην λειτουργία των θιάσων, στις αντιδράσεις του κοινού και στην στάση του Tύπου.