Η ιστορία της ελληνικής μεταπολεμικής βιομηχανίας αποτέλεσε πόλο έλξης για αρκετούς ερευνητές. Στο επίκεντρο όμως της υφιστάμενης βιβλιογραφίας βρίσκεται η οικονομική και κοινωνική συνιστώσα της, ενώ έχει σχεδόν αγνοηθεί η τεχνολογική διάσταση και συνεισφορά της. Αυτό το κενό στη βιβλιογραφία έρχεται να καλύψει το νέο βιβλίο του Λευτέρη Αναστασάκη μέσα από ενδελεχή έρευνα πρωτογενούς υλικού.
Ο συγγραφέας ανατρέχοντας σε δημόσια διαθέσιμα αρχεία, αλλά και σε αρχεία ιστορικών πρωταγωνιστών της περιόδου, θέτει τρία κομβικά ερωτήματα:
• Αν αναπτύχθηκε τεχνολογική καινοτομία στην Ελλάδα,
• αν η μεταπολεμική βιομηχανία συνεισέφερε στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου στη χώρα, και
• αν η εγχώρια βιομηχανία συνέβαλε στη βελτίωση της εκπαίδευσης στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Ο Λευτέρης Αναστασάκης αξιοποιώντας δημοσιευμένα και αντικειμενικά ποσοτικά δεδομένα, απαντά σε αυτά τα ερωτήματα με τρόπο απροσδόκητα θετικό, ανατρέποντας την καθεστηκυία άποψη για το ζήτημα.
Με πρωτότυπη μέθοδο, ο συγγραφέας, πέραν των συνολικών στατιστικών, «βάζει στο μικροσκόπιο» επτά εμβληματικές επιχειρήσεις της περιόδου 1950-1973, αντιπροσωπευτικές για την ελληνική βιομηχανία, καθώς αποτελούσαν το 25% του τότε μεγέθους της.