Η ΣΥΛΛΗ ΤΟΥ ΙΚΟΝΙΟΥ

Η Σύλλη απείχε 8 χλμ. από το Ικόνιο, την πρωτεύουσα της Λυκαονίας, εντάσσεται όμως πολιτισμικά στην Καππαδοκία. Ήταν μια ανθούσα ελληνική κωμόπολη που διακρινόταν για τον έντονα βυζαντινό χαρακτήρα της, για τις εκκλησίες και τα μοναστήρια της που ήταν λαξευμένα σε βράχους, για τα ιδιόλεκτα ελληνικά που μιλούσαν οι κάτοικοί της και για τα αξιόλογα σχολεία της. Ξεχώριζε επίσης για την ιδιαίτερη επίδοση των κατοίκων της στο εμπόριο, που της χάρισε σημαντικό πλούτο, καθώς και για τα ενδιαφέροντα λαογραφικά της δρώμενα.
Ο συγγραφέας, που έλκει την καταγωγή του από την ελληνορθόδοξη αυτή πολίχνη, προσπάθησε έπειτα από πολυετείς έρευνες να ιχνηλατήσει και να ανασυνθέσει την ιστορία της χαμένης αυτής εστίας του μικρασιατικού Ελληνισμού.
Η έντονη νοσταλγία των Συλλαίων για την πατρίδα τους και ο αγώνας τους να ορθοποδήσουν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή αποτέλεσε ένα ακόμη κίνητρο για το ιστοριοδιφικό - λαογραφικό αυτό πόνημα.