Η σχέση της εκπαίδευσης με την ιδιότητα του πολίτη έχει πολλές όψεις που την καθιστούν -εκ νέου- επίκαιρη: η εκπαίδευση αποτελεί σημαντικό μέσο όχι μόνο για την αναζωογόνηση της δημοκρατίας, αλλά και για την αντιμετώπιση προβλημάτων από τα οποία εξαρτάται το μέλλον της, όπως είναι τα περιβαλλοντικά, τα κοινωνικά και τα ανθρωπιστικά προβλήματα. Από την ικανοποιητική επίλυση των προβλημάτων αυτών εξαρτάται όχι μόνο το μέλλον της δημοκρατίας, αλλά και το μέλλον της ανθρωπότητας, με το οποίο είναι βαθιά συνυφασμένο το μέλλον της ίδιας της δημοκρατίας: πώς θα επιβιώσει η φιλελεύθερη δημοκρατία και οι οικουμενικές ηθικές αξίες της απέναντι σε έναν κόσμο κοινωνικά, ηθικά και φυσικά καθημαγμένο; Μπορεί να επιβιώσει η δημοκρατία αν υπονομευθούν τα ηθικά της θεμέλια, δηλαδή τα θεμελιώδη δικαιώματα τόσο στη Δύση όσο και στον κόσμο ολόκληρο; Η νέα ιστορική πραγματικότητα και τα προβλήματα της, σε συνδυασμό με τα κλασικά προβλήματά της δημοκρατίας, φέρνουν λοιπόν στην επιφάνεια το ζήτημα της ενεργοποίησης του πολίτη μέσω της εκπαίδευσης και απευθύνουν στη πολιτική θεωρία την πρόκληση για απαντήσεις.