ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ

Τα λόγια υπαινικτικά
αιωρούνταν ασύντακτα.
Σκόνταφταν αδιέξοδα,
όπως οι χιονονιφάδες στο τζάμι
που ψυχραίνουν το μέσα χώρο.

Αγκυλώσεις αναγνωρίσιμες.

Η σιωπή, κάποτε,
τιμιότερη απ' τον λόγο·
απ' τις προσχηματικές παραστάσεις·
τις κατεδαφίσεις.

Έτσι χάνεται η αισθητική,
η ακεραιότητα των ονείρων.

Έξω ο καιρός είχε ξαστεριά
χωρίς ήλιο που αφήνει σκιές.
Οριοθετούσε με σαφήνεια τα περιγράμματα,
όπως η διαύγεια των λέξεων
αληθεύει τα πράγματα.

Οι λέξεις
ευθύβολες, ανυπόκριτες,
ισορροπούν κι εναρμονίζουν
τις παρεκκλίσεις.