Τον Οκτώβριο του 1798, μετά την Πρέβεζα, ο Αλή Πασάς καταλαμβάνει την Βόνιτσα. Δύο χρόνια μετά, με το φιρμάνι της 1/4/1800, ο σουλτάνος επικυρώνει τη συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως με την οποία θεσμοθετείται το ειδικό καθεστώς των ιμλακί Χουμαγιουνίν: η Συμπολιτεία Πρεβέζης, Βόνιτσας και Πάργας. Τον Δεκέμβριο του 1806, με την ευκαιρία της κήρυξης του ρωσο-τουρκικού πολέμου, μια φρουρά Τουρκαλβανών εγκαθίσταται μέσα στο κάστρο της πόλης, ενώ τον Απρίλιο του 1808 βρίσκουμε τον Νικολό Χαλικιόπουλο να διοικεί ως βεκίλης του πασά των Ιωαννίνων. Μέσα από τα ανέκδοτα κείμενα δύο νοταρίων της Βόνιτσας και της αλληλογραφίας του Πουκεβίλ, παρακολουθούμε την καθημερινή ζωή μέχρι το τέλος του 1812, χρονιά της καταστροφικής ρωσικής εκστρατείας του Ναπολέοντα και την μονιμοποίηση της αγγλικής παρουσίας στο Ιόνιο. Ο Νικόλας Βερνίκος, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, συνεχίζει την έκδοση των μέχρι σήμερα ανέκδοτων ιστορικών κειμένων της Βόνιτσας, συνδέοντας την τοπική ιστορία με τα γεγονότα της πολυτάραχης περιόδου των ναπολεόντιων πολέμων.