Η συνάντησή μου με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ανάγεται στην ρομαντική περίοδο της φοιτητικής διαδρομής μου. Και ενώ έχει αρχίσει να καταθέτει την ιστορική παρουσία της η δεκαετία του 1970, επικοινωνώ με την ταινία του "Μέρες του '36". Ήταν η ανεπαίσθητη αφορμή για ένα διαρκείας οδοιπορικό, το οποίο συνεχίζεται έως και την σήμερον. Είχα την τύχη, δύο δεκαετίες αργότερον, να συναντήσω τον νεοέλληνα δημιουργό και από το σημείο εκείνο και εκείθεν να συζητώ, ευκαίρως - ακαίρως, μαζί του. Έτσι, το αρχικά ανεπαίσθητο αποκτούσε βαθμιαία τους αποφασιστικούς βηματισμούς του και καθίστατο όλο και περαιτέρω συνειδητό. Ορισμένες από τις ταινίες του τις παρουσίασα σε κοινό παρισταμένου του ιδίου. Η τελευταία ταινία του πριν τον αδόκητο θάνατό του "Η Σκόνη του Χρόνου" με τον υπότιτλο "Το τρίτο φτερό" είχε αποτελέσει την κορύφωση των κινηματογραφικών ερεθισμών μου, οι οποίοι διηγέρθησαν περαιτέρω όταν ο ίδιος ο Θ. Αγγελόπουλος με κάλεσε να την παρακολουθήσω και να την παρουσιάσω στο κοινό, στον κινηματογράφο "Τριανόν". Εκ παραδρομής το κείμενό μου δεν περιελήφθη στον σχετικό τόμο που εξεδόθη και ο οποίος περιελάμβανε το σενάριο της ταινίας και τα κείμενα των συζητήσεων που διημείφθησαν στο "Τριανόν" την εβδομάδα 23 έως 29 Απριλίου 2009 (εκδ. "Μίλητος", Αθήνα 2009). Η αρχική ωστόσο προσέγγισή μου αναζητούσε τις διεξόδους της και ανέμενε τον δέοντα καιρόν της "κατάθεσής" της. Ίσως το 2009 να ήταν κατά τέτοιο τρόπο διατυπωμένη, ώστε να μην ανήκε στο οριζόμενα ως δημοσιεύσιμα. Το 2017, λοιπόν, ενδεχομένως να επέστη η ώρα της, με τις όποιες περιορισμένες οπτικές μου να εξακολουθούν να μην έχουν ανακαλύψει, στον επιθυμητό βαθμό, την απελευθέρωση των αποριών τους. Οι επαναληπτικές, πάντως, παρακολουθήσεις των ταινιών -των πράγματι επικών και λυρικών διαδρομών- του Θ. Αγγελόπουλου μου έδωσαν την δυνατότητα να διεισδύσω όλο και περαιτέρω στις "ανησυχίες" του και ανέλαβα το τόλμημα να εκθέσω τις εμπειρίες μου σε εκτενές γραπτό κείμενο, με όποια διακυβεύματα ένα τέτοιο εγχείρημα εξ ορισμού ενέχει