Ο ασκητισμός, ως οδός ελευθερίας, ανήκει στον πυρήνα του χριστιανικού ευαγγελίου. Το γεγονός ότι στην ορθόδοξη θεολογία η "άσκηση" είναι μια άλλη λέξη για τη χριστιανική ύπαρξη, ότι κατονομάζει τη δομή, τη δυναμική και την εσχατολογική αναφορά της ελευθερίας μας ως μελών του Σώματος του Χριστού, αποτελεί μαρτυρία βιβλικής αυθεντικότητας αυτής της θεολογίας. Ασκητισμός σημαίνει παραίτηση από το ίδιον θέλημα, αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά, αγάπη προς τον συνάνθρωπο και σεβασμό προς την κτίση, ως έκφραση του εν Χριστώ και κατά Χριστόν ζην. Ό,τι κλείνει τον άνθρωπο στην εσωτερικότητά του, ό,τι ενισχύει την ενασχόλησή του με τον εαυτό του και την ευδαιμονιστική αυτοπραγμάτωσή του, είναι ξένο προς την ασκητική παράδοση της Ορθοδοξίας. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης) Πρόλογος Εισαγωγή ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Φιλοσοφία και Θεολογία της άσκησης 1. Ο σύγχρονος πολιτισμός μεταξύ αντιασκητισμού και νεοασκητισμού 2. Το νόημα της χριστιανικής άσκησης 3. Χριστιανική και φιλοσοφική άσκηση 4. Πόσο αληθινή είναι η κριτική του Nietzsche στη χριστιανική άσκηση; Επίλογος ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ Μοναχισμός και πολιτισμός Εισαγωγή 1. Εκκλησία, μοναχισμός και πολιτισμός 2. Η μαρτυρία του μοναχισμού μέσα στο σύγχρονο πλουραλισμό Επίλογος ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ Γάμος και οικογένεια μεταξύ μετανεωτερικής και ασκητικής ελευθερίας 1. Μετανεωτερικές απορίες του γάμου και της οικογένειας 2. Χριστιανικές αποκρίσεις για το "μυστήριο της αγάπης" ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Η άσκηση της φιλανθρωπίας στην Ορθοδοξία Εισαγωγή 1. Η ορθόδοξη παράδοση της έμπρακτης αλληλεγγύης 2. Μικροδιακονία και μακροδιακονία Επίλογος ΕΠΙΜΕΤΡΟ Ο Απόστολος Παύλος ως θεολόγος της ασκητικής ελευθερίας Ευρετήριο κυρίων ονομάτων Βιογραφία - Εργογραφία