Ο δημόσιος λόγος από τη φύση του ασκεί καθοριστική επίδραση στη διαμόρφωση των συνειδήσεων. Επειδή η πειστικότητά του είναι εκ των ων ουκ άνευ, στοχεύει στον επηρεασμό του συνόλου της προσωπικότητας του ακροατή. Η επαφή με τα πλατωνικά και τα αριστοτελικά κείμενα αποτελεί πολύτιμο διανοητικό και ηθικό εξοπλισμό του ανθρώπου της εποχής μας για την έρευνα του εν λόγω ζητήματος. Ο Πλάτων θα θέσει πρώτος με λεπτομέρεια το πρόβλημα της σχέσης ανάμεσα στην ηθική και τη ρητορική, βάλλοντας κατά της δημαγωγίας και του εκμαυλισμού των συνειδήσεων και προτείνοντας την ηθική αναβάπτιση της ρητορικής δια της φιλοσοφίας. Ο Αριστοτέλης, μέσω του εγκόσμιου προσανατολισμού και του λογοκρατικού χαρακτήρα της ηθικής του, θα αναγνωρίσει τη σπουδαιότητα της ρητορικής ως τέχνης του δημόσιου λόγου η οποία διαθέτει ορισμένη μέθοδο, θεμελιώνεται στον κώδικα ηθικών αξιών της πολιτικής κοινωνίας και ερείδεται στο ήθος του ομιλητή και στην ψυχολογική ανταπόκριση του ακροατή...