Η εξέλιξη της ανθρωπότητας έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Η υπερβατική δυναμική της ανθρώπινης δημιουργικότητας, που αποτέλεσε ως τώρα το όχημα της πολιτισμικής εξέλιξης, τείνει να γίνει απειλή για τον άνθρωπο, για την ανθρωπότητα, με αναπόφευκτο σύνδρομο αυτής της εξέλιξης την έμπρακτη καθολική αμφισβήτηση της αρχής του αριστοτελικού μέτρου. Βέβαια, δεν είναι η δημιουργικότητα καθαυτή (επιστήμη, τεχνολογία) που απειλεί την ανθρωπότητα, αλλά ο τρόπος και ο σκοπός χρησιμοποίησης των αποτελεσμάτων της. Άρα, το θέμα δεν είναι η αναστολή αυτής της δυναμικής -πράγμα αντικειμενικά και υποκειμενικά αδύνατο- αλλά η διαχείριση και η χρήση της κατά τρόπο που, αντί να είναι κατάρα, να μπορεί να γίνει ευλογία για τον άνθρωπο. Σε κάθε περίπτωση, η ανθρωπότητα οφείλει να συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι η δυνατότητα αυτοκαταστροφής της είναι μέσα στην ιδιότητα του ανθρώπου ως υπερβατικού όντος.