ΜΗΤΡΑ

Η ΝΥΧΤΑ ΔΙΑΤΑΖΕΙ

και δε θυµάµαι τίποτα
αλλ’ αφού θες να περιµένω
θα σου πω για τη νύχτα

η νύχτα όλο διατάζει
µόνο να διατάζει ξέρει αυτή
κι η νύχτα
η νύχτα
έχει µεγάλο στόµα για να καταπίνει τα σώµατα

κι εσύ να θες να περιµένω
κι εγώ να κάνω την αναµονή ποτήρι για τη νύχτα
που όλο πληθαίνει και προσθέτει και προστίθεται

τρέχει προσµονή
παίζουν κρυφτό αυτές
η απουσία
(τη βάφει κι η άλλη απλώνει τα µατωµένα ρούχα της)
πάντα καθαρή
δεν έµαθε να λερώνεται
να τραγουδάει µόνο ξέρει αυτή

δεν γράφω στη σειρά
θέλω να κάνω σκουπίδια αµέτρητα
να γεννώ αµέτρητα σκουπίδια

κι αύριο αν θα βρεθούµε
θα ’µαι εξαντληµένη
γιατί το αύριο είναι µακριά