Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι για να αξίζει κάτι -το επάγγελμα, η τέχνη, ο έρωτας, η οικογένεια- πρέπει να σου καταβροχθίσει τη ζωή. Πιστεύω ότι η ζωή ως σύνολο πρέπει να καταβροχθίζει όλα τα άλλα. Γι' αυτό και χαίρομαι όταν βλέπω κάποιον να κάνει με σοβαρότητα και πάθος κάτι που δεν είναι παρά ένα από τα περισσότερα σοβαρά κεφάλαια που απαρτίζουν τη ζωή του. Άλλωστε, αν δεν υπάρχουν και άλλα κεφάλαια, δεν θα έχεις με τι να εμπλουτίσεις το ένα που, κατά περίπτωση και εποχές, σε ενδιαφέρει περισσότερο. Και γι' αυτό επίσης υποστήριξα και διεκδίκησα (για μένα και τους μαθητές μου) την ιδιότητα του ερασιτέχνη. Που δεν σημαίνει άλλο από εκείνον που αγαπάει αυτό που κάνει, δηλαδή τη ζωή στο σύνολό της. Η Μυρτώ Κατραμάδου είναι ερασιτέχνης φωτογράφος και γι' αυτό έχει εντάξει τη φωτογραφία στη ζωή της και την έχει συνδέσει με αυτήν. Είναι γιατρός, είναι μητέρα και σύζυγος, σχεδιάζει και κατασκευάζει κοσμήματα και μερικές φορές βάζει τη φωτογραφία πάνω από όλα. Και τότε μεταφέρει στη φωτογραφία όλη την υπόλοιπη ζωή της, μαζί με την αγάπη της. Για τη φωτογραφία και τη ζωή της. (Πλάτων Ριβέλλης, από την παρουσίαση της έκδοσης)