Σοσιαλισμός σουηδικού τύπου. Κινηματογράφος, το παιδί βασιλιάς, η ελευθερία και οι φυλακές, η φύση και οι αμφισβητήσεις με το σουηδικό τρόπο. Η Σουηδία, το μεγάλο ερωτηματικό. Άλλοι την κριτικάρουν πικρόχολα κι άλλοι την παινεύουν με πάθος, κανείς όμως δεν τη βλέπει με αδιαφορία. Αυτή η ανάγκη για συνεχείς βελτιώσεις, για νέα μελέτη των προβλημάτων, ακόμη κι αν έχουν κιόλας λυθεί, η ανάγκη να θεωρείται πως κάθε πράγμα επιδέχεται τελειοποίηση δικαιολογεί τα λόγια του Αλμπέρ Καμύ που έγραφε πως η Σουηδία ήταν "η προσέγγιση μιας δίκαιης κοινωνίας".
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο ταξιδιώτης που επιστρέφει στη Σουηδία δεν την ξαναβρίσκει ποτέ όπως την είχε διατηρήσει στις αναμνήσεις του. Δεν είναι ολότελα η ίδια, αλλά ούτε και ολότελα διαφορετική. Κι όμως η φύση βρίσκεται πάντα εκεί, κυρίαρχη, πανταχού παρούσα, προστάτρια και προστατευμένη. Έχει γίνει λόγος για το σουηδικό θαύμα, αλλά ίσως το θαύμα αυτό να μην είχε υπάρξει ποτέ χωρίς αυτήν τη φύση και χωρίς το υψηλό επίπεδο στο οποίο γίνεται από τους δημοκρατικούς πολίτες αυτού του βασιλείου η αντιμετώπιση "των κοινών". [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης