ΕΝΑΣ ΛΑΒΩΜΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Όταν πήρα στα χέρια μου το χειρόγραφο του βιβλίου "Ένας λαβωμένος άγγελος" φοβήθηκα πως η ανάγνωσή του θα μου προκαλούσε πόνο και φρίκη. Όση τουλάχιστον φρίκη ένοιωσα, όταν κάποτε επισκέφθηκα τη Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών. Έρημη γνώρισα τη Σπιναλόγκα, χωρίς τους αρρώστους (το σωτήριο φάρμακο και οι μακροχρόνιοι αγώνες του αποστόλου των λεπρών Ραούλ Φολλερώ έχουν πια από χρόνια αδειάσει τα Λεπροκομεία). Αγριολούλουδα άνθιζαν πλάγι στα άδεια σπιτάκια της και στο προαύλιο της ρημαγμένης Εκκλησιάς της. Όμορφη, γαλάζια θάλασσα παιχνίδιζε στ' ακρογιάλια της. Και όμως, σε κάθε πατημασιά πάνω στα χορταριασμένα δρομάκια της, σαν ηλεκτρικό ρεύμα ξεπηδούσε ο πόνος, που λες και είχε ρουφήξει εκείνος ο τόπος, και διαπερνούσε ολόκληρο το κορμί μου. Είπα τις σκέψεις μου αυτές στον συγγραφέα του βιβλίου και κείνος μου απάντησε: "Θα βρης μες στις σελίδες του και τη χαρά". Και πραγματικά, βρήκα, όσο παράξενο και αν φαίνεται αυτό, ζωή χαράς μέσα στον πόνο. Γιατί όλο το βιβλίο είναι διαποτισμένο, με τη γνωστή και από προηγούμενα έργα του γλαφυρή πέννα του συγγραφέως, με το μυστικό εκείνο νάμα, που έχει τη δύναμη να γεμίζη με μια χαρούμενη ατμόσφαιρα ακόμα και το σπίτι του λεπρού. Την παντοδύναμη αγάπη. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης) ΠΡΟΛΟΓΟΣ Η Ειρήνη Το αρχοντικό του κυρ - Χαράλαμπου Στον Παιδικό Σταθμό Η λαβωματιά Στο "νοσοκομείο" Η τακτοποίησις Ο πατέρας της καρδιάς Η μικρή κοινωνία Ο μαγνήτης Η Λαμπρινή Η Άννα Ένας απροσδόκητος επισκέπτης Χριστούγεννα στο νησί Ο πατήρ Σεβαστιανός Στην αγκαλιά του Θεού Μια χαρά τρισμεγάλη! Η αδελφή Αγνή - το φάρμακο! Ο Δημήτρης Ανάστασις! Ζ ω ή! Μια χειρότερη αρρώστεια