ΡΑΒΔΟΜΥΟΛΥΣΗ ΥΠΟΛΙΠΙΔΑΙΜΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

Οι περισσότερες κινήσεις στο σώμα των ζωντανών οργανισμών γίνονται με τη βοήθεια των μυών. Το ανθρώπινο σώμα έχει πάνω από 650 μύες. H ραβδομυόλυση, ευτυχώς συμβαίνει σπάνια, είναι η σοβαρότερη εκδήλωση των μυικών νοσημάτων. H ραβδομυόλυση εμφανίζεται με καταστροφή των μυικών κυττάρων. H καταστροφή αυτή έχει ως αποτέλεσμα τη διαφυγή των κυτταρικών ενώσεων ή στοιχείων (πρωτεΐνες, ηλεκτρολύτες και άλλα) από το κύτταρο και διείσδυσή τους στην κυκλοφορία. Επίσης, παρατηρείται ανεξέλεγκτη απελευθέρωση των ιόντων ασβεστίου (απαραίτητο ιόν για την πραγματοποίηση της μυικής σύσπασης).

H ραβδομυόλυση χαρακτηρίζεται από μυϊκούς πόνους, οίδημα του εμπλεκόμενου άκρου, πυρετό, αυξημένα επίπεδα της κρεατινοφωσφορικής κινάσης (CK), σκούρα κόκκινα ούρα και νεφρική βλάβη.
H ραβδομυόλυση μπορεί να προκληθεί σε άτομα με γενετικές ανωμαλίες των μυών (διαταραχές στη σύνθεση του γλυκογόνου, μιτοχονδριακές μυοπάθειες και μυικές δυστροφίες) ή σε άτομα με επίκτητες παθήσεις (ενδοκρινικές, λοιμώξεις, έμφραγμα του μυοκαρδίου, διαλείπουσα χωλότητα, κακοήθης υπερπυρεξία, μετά από σπασμούς, παρατεταμένη ακινησία, και άλλα). Ωστόσο, μπορεί να παρουσιαστεί σε υγιή άτομα μετά από ατύχημα, ηλεκτροπληξία, σεισμό, υπερβολική σωματική
άσκηση, υπερβολική κατανάλωση αλκοολούχων ποτών και ορισμένων ουσιών και φαρμάκων.

Από τα υπολιπιδαιμικά φάρμακα, οι στατίνες είναι αυτές που προκαλούν συχνότερα ραβδομυόλυση.

Στο εγχειρίδιο αυτό θα αναλυθούν όλες οι ομάδες των υπολιπιδαιμικών φαρμάκων που χορηγούνται σήμερα σε σχέση με τη ραβδομυόλυση. Επίσης, θα γίνει αναφορά σε άλλες αιτίες που προκαλούν ραβδομυόλυση, στην παθοφυσιολογία της ραβδομυόλυσης, και τέλος, στη θεραπεία της ραβδομυόλυσης.

H ραβδομυόλυση είναι επιπλοκή την οποία ενδέχεται ορισμένοι ιατροί να μην αντιμετωπίσουν ποτέ στην επαγγελματική τους πορεία. Ωστόσο, η περιορισμένη πιθανότητα εμφάνισης δεν συνιστά άλλοθι άγνοιας και μη προνοητικότητας της κατάστασης αυτής, προπάντων που συνδέεται με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα. Για την