ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ακούει το σφύριγμα των τρένων -καθώς περνούσαν δίπλα από το σπίτι μου για τη Βοστόνη και το Μέιν-, ποτέ στη ζωή μου δεν είδα τρένο που να μη θέλω να φύγω μαζί του... Το "Όριεντ Εξπρές". Το "Νυχτερινό για τη Μεσέντ" στο βορειοανατολικό Ιράν. Το "Χρυσό βέλος" για την Κουάλα Λουμπούρ. Ο "Πολικός αστέρας" για τη Σιγκαπούρη. Το "Υπερ-εξπρές Χικάρι" ("Ηλιαχτίδα") για το Κιότο. Ο "Υπερσιβηρικός". Τρένα μεγάλα και άνετα, βιαστικά εξπρές, αργά και εκνευριστικά τοπικά τρένα. Ο Αμερικανός συγγραφέας Πολ Θέροου ξεκινάει από το σταθμό Βικτόρια του Λονδίνου με προορισμό την Ασία. Για τέσσερις μήνες αλλάζει συρμούς, βαγόνια, κουκέτες, τοπία, σ' ένα γοητευτικό παζάρι φυγής και αναζήτησης. Κάποιοι από τους σταθμμούς του ταξιδιού του: Ιράν, Τουρκία, Πακιστάν, Ινδία, Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Βιετνάμ, Ιαπωνία και Ρωσία. Τα πάντα είναι πιθανά όταν ταξιδεύεις με τρένο: ένα απολαυστικό γεύμα, η φλυαρία ενός άγνωστου συνταξιδιώτη, ένα φλερτ ή ένα γερό μεθύσι. Κάθε σταθμός και άλλη ιστορία, αλλά κυρίως άλλοι επιβάτες.