Ο δεύτερος τόμος της "Εξόδου" συγκεντρώνει μαρτυρίες από τις επαρχίες της κεντρικής και νότιας Μικρασίας. Με επίκεντρο την Καππαδοκία, όπου εμφανίζεται η σημαντικότερη ποσοτικά και πολιτισμικά παρουσία του ελληνικού στοιχείου στο εσωτερικό της μικρασιατικής χερσονήσου, η έρευνα καλύπτει επίσης τις γειτονικές επαρχίες της Λυκαονίας, της Γαλατίας, της Φρυγίας, της Πισιδίας, της Λυκίας, της Παμφυλίας και της Κιλικίας. Ο ελληνορθόδοξος πληθυσμός των περιοχών αυτών χαρακτηριζόταν από κοινές ιστορικές εμπειρίες και εθνογραφικά γνωρίσματα που του προσέδιδαν τη συνοχή ενός ενιαίου κοινωνικού συνόλου παρά την αχανή γεωγραφική έκταση όπου βρισκόταν διασκορπισμένες.