ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ

Η θεραπευτική πρακτική της ψυχιατρικής, μέσα στο άσυλο αρχικά, έξω από αυτό τα τελευταία χρόνια, οργανώνεται υπό την καθοριστική επιρροή συγκεκριμένων παραστάσεων σχετικά με το υποκείμενο. Δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε επαρκώς την εξέλιξη του ψυχιατρικού θεσμού εάν δεν εξετάσουμε τις παραστάσεις αυτές, οι οποίες συνενώνουν, στο πεδίο της καθημερινότητας, την επιστημονική θεωρία και τις θεραπευτικές εφαρμογές. Όσον αφορά την ανάπτυξη των κοινοτικού τύπου ψυχιατρικών υπηρεσιών ιδιαιτέρως, οφείλουμε να εξετάσουμε σε βάθος τις ιδεολογικές μεταστροφές της θεραπευτικής πρακτικής, σε συνάρτηση με τις δομικές μεταβολές της θεραπευτικής σχέσης. Και οι δύο αυτές διαστάσεις της κοινοτικής ψυχιατρικής παραπέμπουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε μορφοποιημένες κοινωνικά παραστάσεις για το υποκείμενο που πάσχει και για το υποκείμενο που καλείται να διαχειριστεί την ψυχική οδύνη, προτείνοντας θεραπευτικές λύσεις. Το βιβλίο εστιάζεται στο εγχείρημα αναδιοργάνωσης της θεραπευτικής σχέσης, ως αποτέλεσμα της εγκατάστασης της ψυχιατρικής έξω από τα τείχη του ασύλου, εξετάζοντας, υπό την οπτική της κοινωνιολογίας, τον τύπο της υποκειμενικότητας που προτάσσεται, ως ιδεολογικό προαπαιτούμενο της νέας ψυχιατρικής εποχής.