ΧΝΑΡΙΑ ΑΧΑΡΑΓΑ

Σαν η μοναξιά να βρίσκει παρέα…Σαν ο πόνος να ανοίγει δρόμους και το τραύμανα γεννάει τον αυτοσεβασμό!Αλήθεια πόση παρηγοριά δεν κρύβεται στοπληγωμένο «εγώ»;Λουλούδια ολάνθιστα οι λέξεις σε διαλέγουνπριν το υποψιαστείς.Αναδύεται πρώτα στα μάτια σου, τοαπύθμενο βάθος, διψασμένο για τη λάβατης αγάπης που δεν γνώρισες.Το κενό σού μιλάει ζωγραφίζοντας νοήματαμοναδικά.Τα άχρωμα ακούσματα γίνονται ύμνοι πουτραγουδούν τον ερχομό: η ΑΓΑΠΗ είναι εδώ!Παρούσα!Ε.