ΔΟΞΑΣΤΑΡΙΟΝ

(Κάτω Κολίνες Αρκαδίας ή Λακωνία, περ. 1730 - Κων/πολις 1777). Διαπρεπής λαμπαδάριος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και μελοποιός (γνωστός και ως Πέτρος ο Λαμπαδάριος). Πρόκειται για τον μέγιστο των μουσ/δασκάλων του 18ου αι. (και ίσως ολόκληρης της μετά την Άλωση εκκλ. Μουσικής Ιστορίας). Το επώνυμό του ήταν πιθανόν Μπαρδάκης και θεωρείται η "4η πηγή" της βυζ. εκκλ. μουσικής (μετά τους: Ιωάννη τον Δαμασκηνό, Κουκ(κ)ουζέλη Ιωάννη και Ιωάννη τον Κλαδά). Η προσφορά του στη διάσωση του βυζ. μέλους της ελληνορθόδοξης λατρείας κρίνεται ως ανεκτίμητη. Διηγούνται ότι μπορούσε να καταγράψει πιστότατα οποιοδήποτε μουσούργημα, αρκεί να το άκουγε μια φορά(!). Γι' αυτό οι Οθωμανοί (στους οποίους ο Πέτρος ήταν γνωστός ως «Πετράκης ο Μέγας»: Petraki-i Kebir) τον ονόμαζαν "χιρσίζ" (κλέφτη). Ο Πέτρος ο Λαμπαδάριος πήρε τα πρώτα μουσικά μαθήματα (κατά την παιδική του ηλικία στη Σμύρνη) από έναν ιερομόναχο Θεοδόσιο. Πήγε στην Κων/πολη και πήρε μαθήματα από τον τότε πρωτοψάλτη Ιωάννη Τραπεζούντιο, με τον οποίο συνέψαλλε στη Μ. Εκκλησία ως β' δομέστικος. Μετά τον θάνατο του Ιωάννη, διορίστηκε πρωτοψάλτης ο Δανιήλ, ενώ ο Πέτρος (αντί για α' δομέστικος) έγινε το 1771 (παρά την τάξη) λαμπαδάριος (ενώ ως β' δομέστικος διορίστηκε ο Πέτρος ο Βυζάντιος). Ο λαμπαδάριος Πέτρος ο Πελοποννήσιος, αν και πέθανε πρόωρα στον λοιμό του 1777 (κατά τον Γρ. Στάθη ο λοιμός στην Κων/πολή εμφανίστηκε τον χειμώνα του 1778) ανέδειξε πλείστους λαμπρούς μαθητές (Πέτρο Βυζάντιο, Ανδρέα Σιγηρό, κ.ά.). Εκτός της βυζαντινής, δίδασκε και την τουρκική μουσική (μαρτυρία Fetis) και μάλιστα μαθητής του υπήρξε ο άριστος κάτοχός της, ο Antoine Murat (που ήταν διερμηνέας της πρωσικής πρεσβείας Κων/πόλεως). Δίδαξε επίσης βυζ. μουσική (Παπαδική και Στιχηράριο) και στη "Β' Πατριαρχική Μουσική Σχολή" (βλ. Πατριαρχικές Μουσικές Σχολές). Ο Πέτρος θεωρείται ότι ευεργέτησε και την αρμένικη μουσική, γιατί δίδαξε στον Τερετζούν Χαμπαρτζούμ (Baba Hamparsum Limonciyan) τον πρωτοψάλτη του αρμενικού πατριαρχικού ναού, τον τρόπο γραφή