Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (No 7)

Με χιούμορ, σοβαρότητα, ευαισθησία και φαντασία, ο Παντελής Αμπαζής διατρέχει περιστατικά και γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Αθήνα, αλλά και προσωπικές του εμπειρίες, μέσα από 85 εύθυμα χρονικά που δημοσιεύτηκαν από το Δεκέμβριο του 2012 μέχρι και τον Απρίλη του 2022 στο free press περιοδικό Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ και μετέπειτα Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ, τρατάροντάς μας κι ένα τραγουδάκι κάθε φορά ως επιδόρπιο.
Εμείς επιχειρήσαμε το ακατόρθωτο· να χωρέσουμε όλα όσα έχει στο μυαλό του και πέρασε στο χαρτί ο καλός μας φίλος και συνεργάτης. Ένα παράδοξο κείμενο, λοιπόν, με λέξεις από όλους τους τίτλους των ευθυμογραφημάτων του:
Όλη η Αθήνα μία εικόνα κρίσης, μαντάμ! Σκέφτομαι μία Ελλάδα αμυγδάλου με περίεργους ανθρώπους και οδούς: Μπουργκάζι και Στοκέλλη 33. Δε δουλεύω και η επανάσταση είναι ύμνος που φωνάζει: ζωή και ζήτω! Χρησμός είν’ τα τραγούδια που αναβοσβήνουν. Μια γυναίκα, ένα γατόνι κι αϋπνία. Όλα θα πάνε καλά, καθώς ό,τι πράξεις, θα με σκάσεις. Και στην απέναντι όχθη υπάρχει άραγε άι-Βασίλης ή κανένας σκαραβαίος μπαμ τερλελέ με κολάν; Άδικο το καλοκαιράκι, μάγκα. Εμμέσως, δηλαδή, ζήτα γλειφιτζούρι κι ένα κουλούρι στην Πατησίων από τη Ζωίτσα και τον Λούκυ Λουκ. Είναι ωραίο και θα το φχαριστηθείς. Το νόημα του καιρού: Ζήτω τα κάτω! Και μεταξύ σοβαρού και αστείου, σαν κηδεία μες στα μπαρ, ο φόβος του δρόμου είναι γλώσσα που διστάζει να μπει στο φαΐ. Τα πέρατα της Αγίας Ταβανοσκόπησης έχουν χίλια μάτια – και μία άτιμη μπουγάτσα. Πτέρνα καλλιτεχνίας σαν δωρεάν συμβουλές σε μπουζουκομάχο. Καλή χώνεψη! Αργά βαδίζω, μένω σπίτι, παντελώς μαστουάρ στο κρεβάτι. Λουλούδια, καραμπίνα και στο τέλος είμαι ένας άνθρωπος απλός και κάτι ψιλά. Oui! Ένα χαμένο ποδήλατο στην Κυψέλης έχει νεύρα και τα ανοιξιάτικα ετερώνυμα πάντα θα έλκονται υπό τις σταγόνες της βροχής.