ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ;

Tο βιβλίο αυτό επιχειρεί να καταγράψει και να κωδικοποιήσει το δραματολόγιο των αθηναϊκών επαγγελματικών θιάσων πρόζας του Μεσοπολέμου, μιας εποχής που έχει ελάχιστα ερευνηθεί σε ό,τι αφορά τα θεατρικά πράγματα. Σκιαγραφείται, βήμα προς βήμα, η διαμάχη μεταξύ συντήρησης και εκσυγχρονισμού, τόσο σε ό,τι αφορά την οργάνωση και τη λειτουργία των αθηναϊκών θιάσων, όσο και σε ό,τι αφορά το δραματολόγιό τους.
Γενικότερα, κατά το διάστημα 1918-1924 επικρατεί ένα κλίμα επαγγελματικού εφησυχασμού, με επίκεντρο το ευρωπαϊκό βουλεβάρτο και την κυριαρχία των βασικών πρωταγωνιστριών Μαρίκας Κοτοπούλη και Κυβέλης, οι οποίες ενημερώνουν το αθηναϊκό νεοαστικό κοινό γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις των παρισινών συρμών. Η περίοδος 1925-1931 αντιπροσωπεύει την εισβολή των ευρωπαϊκών πρωτοποριακών κινημάτων στο δραματολόγιο (εξπρεσιονισμός, θεατρινισμός, νεοαντικειμενισμός κ.ά.) και την επικράτηση των νεανικών πειραματικών θιάσων συνόλου, κάτω από την επίβλεψη μιας πλειάδας σημαντικών ελλήνων σκηνοθετών. Το χρονικό διάστημα 1932-1940 σηματοδοτείται από την ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου, το οποίο δίνει το έναυσμα και στους υπόλοιπους ανεξάρτητους θιάσους να επιστρέψουν στους κλασικούς συγγραφείς.