ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Με τον όρο "περιβαλλοντική ευθύνη" νοείται το σύστημα διατάξεων που ρυθμίζουν την υποχρέωση και τη διαδικασία πρόληψης και αποκατάστασης της ζημίας που απειλείται να υποστεί ή έχει υποστεί κάποιο περιβαλλοντικό αγαθό ή το φυσικό περιβάλλον στο σύνολό του.

Η περιβαλλοντική ευθύνη ακολούθησε μια μακρόχρονη πορεία μέχρι να ισχύσει στη σημερινή της μορφή. Αποτελεί τον θεμελιώδη μηχανισμό αποτίμησης της οικολογικής βλάβης.

Το έργο επιμερίζεται σε δύο (2) κύρια μέρη: Μέρος Ι - "Θεσμικό πλαίσιο της περιβαλλοντικής" και Μέρος ΙΙ - "Η περιβαλλοντική ευθύνη στην πράξη".
Στο Μέρος Ι παρουσιάζονται τα σημαντικότερα νομοθετικά και συναφή κείμενα που αποτέλεσαν τα θεωρητικά και νομικά θεμέλια της περιβαλλοντικής ευθύνης. Ειδικότερα:
Στην ενότητα Α΄ του Μέρους Ι αναλύεται η περιβαλλοντική ευθύνη στον διεθνή χώρο και συγκεκριμένα:
- οι διεθνείς Διακηρύξεις της Στοκχόλμης του 1972 και του Ρίο του 1992,
- η συμβολή της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου (ΕΔΔ),
- οι Οδηγίες UNEP (United Nations Environment Programme), και
- η Συνθήκη του Λουγκάνο, της 21ης Ιουνίου 1993, σχετικά με την αστική ευθύνη για ζημίες που οφείλονται σε επικίνδυνες δραστηριότητες στον τομέα του περιβάλλοντος, η οποία ωστόσο ουδέποτε εφαρμόσθηκε.

Στην ενότητα Β΄ του Μέρους Ι παρουσιάζεται το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περιβαλλοντική ευθύνη, ως εξής:
- τα προκαταρκτικά, μη δεσμευτικά κείμενα της Πράσινης και Λευκής Βίβλου
- οι γενικές αρχές του δικαίου της ΕΕ που διαμόρφωσαν την έννοια της περιβαλλοντικής ευθύνης: η αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει", οι αρχές της "πρόληψης" και της "προφύλαξης" (προληπτικής δράσης), η αρχή της "επανόρθωσης των καταστροφών του περιβάλλοντος κατά προτεραιότητα στην πηγή" και οι συναφείς αρχές "της αειφορίας" και της "απαίτησης υψηλού επιπέδου προστασίας του περιβάλλοντος".
- η Οδηγία 2004/35/ΕΚ που αποτελεί το κατ΄ εξοχήν νομοθετικό κείμενο της ΕΕ για την περιβαλλοντική ευθύνη.

Στην ενότητα Γ΄ του Μέρους Ι παρουσιάζονται οι διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας για