390 πρόσωπα καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ανάμεσά τους, καλλιτέχνες όπως οι Διονύσης Σαββόπουλος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Σταμάτης Κραουνάκης, Νίκος Χουλιαράς, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ, Νίκος Παπάζογλου, Σωκράτης Μάλαμας, Ιωάννα Καρυστιάνη, Όλια Λαζαρίδου, Κώστας Λαχάς, Γιάννης Κοντός, αλλά και απλοί άνθρωποι όπως μια ιερόδουλη, ένας περιπτεράς, υπάλληλοι καθαριότητας, οι πιο πολλοί από τη Θεσσαλονίκη. Μιλάει, επίσης, η σύζυγός του Βάσω Καζαντζίδη. Θα μπορούσαν κάποιοι να πουν ότι το αφιέρωμα δεν είναι πλήρες. Αλλά μπορεί, άραγε, να γίνει ένα πλήρες αφιέρωμα για τον Καζαντζίδη; Όχι, ακόμη κι αν μιλούσαν οι περισσότεροι συνεργάτες, φίλοι, συγγενείς, θαυμαστές, πρωτεργάτες του λαϊκού τραγουδιού, άνθρωποι που έζησαν μαζί του και κοντά του. Είναι σχεδόν ακατόρθωτο, αφού πρόκειται για μία πολυσύνθετη και πολύπλευρη προσωπικότητα, η οποία σημάδεψε μοναδικά τη μεταπολεμική μουσική ιστορία της χώρας μας. Έχω την πεποίθηση ότι η δειγματοληψία ενδεικτικών γνωμών και καταθέσεων κάποιων ανθρώπων από το μικρότερο, έστω, ελληνικό χωριό, σε οποιοδήποτε σημείο του χάρτη της Ελλάδας, θα αναδείκνυε το αυταπόδεικτο και παγκοίνως γνωστό, κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα και με την ευρεία και χρονοβόρα έρευνα που πραγματοποίησα, ότι, δηλαδή, ο Καζαντζίδης για τη σύγχρονη ρωμιοσύνη είναι αποδεκτός ως ο λαοφιλέστερος μεταπολεμικός καλλιτέχνης με την άσπιλη λαϊκή προσωπικότητα, την πλατύτερη φήμη, την πιο σπάταλη κατάθεση λατρείας στο πρόσωπό του, και, ίσως, την αρτιότερη και απαράμιλλη φωνή και την τελειότερη και συγκλονιστικότερη ερμηνεία. (από την εισαγωγή του επιμελητή)