Ο σημερινός «επικοινωνιακός θόρυβος» που διαχέεται διαρκώς εν είδει «ζωντανής και έγκαιρης ενημέρωσης» συνιστά το πέπλο που σκεπάζει την πραγματικότητα. Είναι το προπέτασμα καπνού πίσω από το οποίο επιχειρούν οι εχθροί της αλήθειας και οι εκπρόσωποι των οργανωμένων συμφερόντων. Ο ορυμαγδός χιλιάδων πληροφοριών χτυπά καθημερινά σαν τσουνάμι το μυαλό των ανθρώπων, παρασύροντας μαζί του τη δυνατότητα κριτικής σκέψης, ψύχραιμης ματιάς και αποστασιοποιημένης προσέγγισης των πραγμάτων. Η χρηματοπιστωτική κρίση των τελευταίων ετών έχει ανοίξει μια μικρή σχισμή στο πέπλο αυτό, επιτρέποντας να δούμε -έστω και αχνά- τους μηχανισμούς που κινούν τα νήματα της ζωής μας. Η δημοσιογραφία (μεταξύ άλλων) έχει καθήκον να βοηθά να αντιλαμβανόμαστε το γενικό πίσω από το μερικό και το ανεκδοτολογικό, να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο και να συνθέτουμε -τόσο ατομικά όσο και συλλογικά- τη μεγάλη εικόνα από τα επιμέρους κομμάτια της.