Το παρακάτω βιογραφικό του Λάμπρου Κατσιάμπα γράφτηκε από τον ίδιο προ του θανάτου του, την άνοιξη του 1997, μετά από αίτημα του συμπολίτη σκηνοθέτη κ. Βασίλη Κονταξή για τις ανάγκες της τηλεταινίας "Πορτρέτα" που αναφέρεται σε προσωπικότητες των Τρικάλων. Σ' αυτό μιλώντας για τον εαυτό του και για την δημοσιογραφική πορεία του, ο αείμνηστος Λάμπρος Κατσιάμπας, έγραφε τα εξής:
"Μισόν αιώνα δημοσιογραφίας σε περιόδους ανελέητης σκληρότητας και πενιχρών απολαβών.
Αυτό είναι το μήνυμα, που θέλω να δώσω για μένα, επ' ευκαιρία αυτής της παρουσίασης με την επιβεβλημένη προσθήκη της εντύπωσής μου ότι διακόνησα μ' ευσυνειδησία και πληρότητα αυτό το δύσκολο, αγχοτικό και ψυχοφθόρο επάγγελμα, ότι το υπηρέτησα με αφοσίωση και αμεροληψία, ότι το διεκπεραίωσα αφανάτιστα και αντικειμενικά και ότι του προσέφερα ένα προσωπικό στυλ με δείγμα γραφής, που ευελπιστώ ότι ήταν αντάξιο των προσδοκιών και των απαιτήσεων του προβληματιζόμενου αναγνώστη.
Για όλα αυτά, όμως και για την εν γένει δημοσιογραφική προσφορά μου στον τόπο, άλλοι θα μπορούσαν να μιλήσουν και να δώσουν τη δική τους αξιολογική εκτίμηση και κρίση.
Εγώ θα περιορισθώ σε μια χρονολογική παράθεση της επαγγελματικής μου παρουσίας, εν είδει βιογραφικού σημειώματος, απαλλαγμένου από υποκειμενικές αξιολογικές κρίσεις.
Με τη δημοσιογραφία, λοιπόν, συναντήθηκα τον Ιανουάριο του 1948, μέσα από την ημερήσια εφημερίδα των Τρικάλων "Θάρρος", που διηύθυνε ο άξιος λειτουργός του χώρου Λεωνίδας Κλειδωνόπουλος, ο οποίος αφού με δοκίμασε μου εμπιστεύθηκε προοδευτικά, όλα, σχεδόν τα πόστα, από το τοπικό ρεπορτάζ, ως τη ραδιοληψία, το χρονογράφημα, τις διορθώσεις, τις έρευνες κ.λ.π.
Ήταν βλέπετε τότε χαμαλίδικη η δουλειά στις εφημερίδες, πολύωρη και χωρίς εξειδίκευση. Η εργασία μου στο "Θάρρος", διήρκησε οκτώ μήνες, γιατί τον Αύγουστο του ιδίου έτους η εφημερίδα πυρπολήθηκε απ' τους αντάρτες και διέκοψε την έκδοση της.
Παρά ταύτα, όμως, αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη γνωριμία μου με το αντικείμενο και για την