ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Το χασίς, η γυναίκα, τα όπλα, η βία, η αστυνομία· οι πλέον οικείες πρακτικές στα ρεμπέτικα τραγούδια, και εξ αυτών η διαμόρφωση ενός χώρου στον οποίο παράγεται ένα αισθητικό προϊόν, αποκρυσταλλώνονται μορφές συμπεριφοράς αλλά, το κυριώτερο, συντηρείται μία συμβολική και κατ' ουσίαν επεξεργασία της δράσης.

Ποιο είναι το υποκείμενο της δράσης αυτής; Με ποιον τρόπο η ίδια η δράση υπερβαίνει την εκτύλιξή της και ανακινεί μια ιδεολογική αναμόχλευση, αποδυναμώνει πλήρως ερμηνευτικά σχήματα του τύπου λούμπεν, περιθώριο ή και, το πλέον τετριμμένο στην σημερινή ρεμπετολογία, λαϊκές τάξεις, λαϊκά στρώματα, λαϊκή δημιουργία;

Η απάντηση στα ίδια τα ρεμπέτικα τραγούδια και στους δημιουργούς τους, στην αμφισημία, την ρήξη, την ασυνέχεια, στις αντιφάσεις τους πέρα από το κοινωνικό συνεχές το οποίο θεωρητικώς συντηρούν και αναπαράγουν. Το αντικείμενο του συγγράμματος αυτού.