Τα εκατό τελευταία χρόνια της γηραιάς Ευρώπης συμπίπτουν με πρωτόγνωρες αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της οικογένειας. Στη μεταμοντέρνα εποχή μας το τυπικό μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας παύει να είναι κυρίαρχο. Νέα πρωτόγνωρα οικογενειακά μορφώματα κάνουν την εμφάνισή τους, δημιουργώντας ποικίλους προβληματισμούς και θέτοντας σημαντικές προκλήσεις για την κοινωνία μας. Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να διερευνήσει εκατό περίπου χρόνια δομής και λειτουργίας της ευρωπαϊκής οικογένειας (1910-2010) στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Εξετάζει σε ιστορικό, κοινωνιολογικό, πολιτισμικό και ψυχολογικό πλαίσιο τα σημαντικότερα γεγονότα που σχεδόν μετέβαλαν εντελώς την κοινωνική ταυτότητα της οικογένειας στη γηραιά μας Ήπειρο κατά τον 20ό αιώνα και διαμόρφωσαν τη νέα οικογενειακή κυψέλη με όλες τις μορφές και τις πολυσύνθετες διασυνδέσεις της. Παράλληλα αναδεικνύει τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ της ελληνικής και της δυτικοευρωπαϊκής οικογένειας ως προϊόντα των κοινωνικο-ιστορικών και διαπολιτισμικών περιστάσεων της κάθε περιόδου, και διατυπώνει ουσιαστικούς επιστημονικούς προβληματισμούς αναφορικά με το μέλλον και την ταυτότητα της ελληνικής οικογένειας. Ένα σημαντικό συμπέρασμα που προκύπτει από τη μελέτη είναι ότι η οικογένεια παραμένει μια δυναμική δομή και ένα συνεχώς εξελισσόμενο επιστημονικό πεδίο στην κοινωνία της παγκοσμιοποίησης και της επικοινωνίας. Ο τόμος απευθύνεται σε κάθε αναγνώστη, ειδικό και μη, που θέλει να γνωρίσει σφαιρικά την κοινωνικο-ψυχολογική διάσταση και πορεία της ευρωπαϊκής και ελληνικής οικογένειας των τελευταίων χρόνων, να εμβαθύνει στη μελέτη των σημαντικών θεμάτων που την αφορούν και να αναπτύξει γόνιμο και εποικοδομητικό στοχασμό για τις νέες προκλήσεις που πρόκειται να αντιμετωπίσει η οικογένεια στην τρίτη χιλιετία. Οι συγγραφείς αφιερώνουν τη μελέτη τους σε όλες τις οικογένειες του κόσμου και σε όλους τους νέους και τις νέες που ονειρεύονται να δημιουργήσουν οικογένεια και να μεγαλώσουν τα δικά τους παιδιά.