Ο Ελληνισμός εν τω Βυζαντίω ειργάσθη και έδρασεν ως πρόμαχος του πολιτισμού, ως παράγων εκπολιτιστικός και ηγωνίσθη ανενδότως υπέρ της διασώσεως των αληθειών της αποκαλυφθείσης θρησκείας. Εάν ο Ελληνισμός έχη το δικαίωμα επί της ευγνωμοσύνης του πεπολιτισμένου κόσμου, το δικαίωμα τούτο αντιποιείται εξίσου ο του Βυζαντίου Ελληνισμός προς τον αρχαίον Ελληνισμόν, εάν μη ή μείζων, εστίν ίση προς ευγνωμοσύνην αυτού προς τον αρχαίον Ελληνισμόν.