ΕΦΤΑ ΜΙΚΡΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ, ΕΦΤΑ ΜΙΚΡΟΙ ΑΘΛΟΙ

Από μικρό παιδί έκανε μιαν ευχή, πάντα την ίδια. Τις άλλες δύο δεν τις είχε σπαταλήσει. Η επίκλησή της ήταν γι' αυτόν όμοια με προσευχή· μια προσευχή που την επαναλάμβανε τα βράδια κάτω από τον έναστρο ουρανό, απολαμβάνοντας την αστρική σκόνη της αγάπης όλων των συμμάχων του, αυτών που ήταν κοντά του, αλλά και αυτών που τον προστάτευαν από μακριά. Πατρίδα του πλέον ήταν οι μνήμες του και τόπος του η γενιά των απογόνων του.