ΟΧΙ ΓΙΑ ΣΑΣ, ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΡΕΤΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΡΕΤΕ

Η δημιουργός αντλεί το θέμα της μέσα από τη σύγχρονη κοινωνική και υπαρξιακή πραγματικότητα, δημιουργώντας τις συνθήκες για την πραγμάτωση μιας ποίησης έτοιμης να μετασχηματιστεί πάνω σε μία θεατρική σκηνή. Κι εδώ ο λυρισμός υπάρχει και ανθίζει, όμως πατά σ’ ένα στέρεο υπόβαθρο, πηγάζει από μια ψυχή που θέλει να δει τη ζωή κατάματα, να ταξιδέψει... Η τέχνη, εξάλλου, στο βαθύτερο πυρήνα της εκφράζει αυτή την ανάγκη. Την ανάγκη της αλλαγής των όρων της ζωής προς το καλύτερο. "Ακέριος ο λυρικός λόγος είναι καλυμμένη εκδήλωση προαιώνιας επιθυμίας του ανθρώπου για κάποια μετάβαση σε κάτι καλύτερο», γράφει ο Κ.Θ. Δημαράς στην "Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας". Ας μιλήσει όμως καλύτερα η ίδια η ποιήτρια:

"...Ξεχνάς πως είσαι ταξιδιώτης

κι οι ταξιδιώτες εξερευνούν,

για να καταλάβουν

ποιος θα ‘ναι ο επόμενος προορισμός τους.

Είναι πολλά που πρέπει να εξηγήσουμε,

αλλά πρέπει να έχεις την ίδια θέληση ν’ ακούσεις

μ’ εκείνη που έχω για να στα πω".

(ΕΞ ΑΜΕΛΕΙΑΣ)

*

"...Οι προφήτες των ονείρων μας σαλεύουν στις κουρτίνες...".

(ΠΡΟΦΗΤΕΣ)

*

"...Σκιές που φανερώνονται νύχτα και μέρα στις πλατείες,

δεσμεύοντας τον πόνο...".

(ΠΟΛΕΜΟΣ)

*

"Περπάτα λίγο πιο αργά.

Αυτό ζητώ και τίποτ’ άλλο.

Ίσα για να καταλαβαίνεις τα μηχανικά σου βήματα.

Να βλέπεις γύρω σου τον κόσμο,

όπως κι αν είναι...".

(ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ)

Ο κόσμος, ψυχισμός και περιβάλλον, γίνονται ο καμβάς, και η πένα της Αγγελικής Μανίτη το πινέλο, με το οποίο δημιουργεί χρώματα και εικόνες, χνάρια μιας εποχής. Μα δεν είναι για τους "μυημένους" το "Όχι για σας, για κάποιους άλλους, δεν τους ξέρετε", είναι για όλους όσους θέλουν να κάνουν τη διαδρομή, για όσους έχουν αναρωτηθεί:

"Τι θα γινόταν, όμως, αν ο καθένας έφτιαχνε έναν ιδανικό σωτήρα μέσα του;"