Από το πρώτο κιόλας γράμμα του Θορώ στον Χάρρισον Μπλέικ, ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο εξερεύνησης των ονείρων, των σκέψεων, των εσωτερικών προβληματισμών και των διερωτήσεων που αφορούν στην ανώτερη ζωή, την ηχώ της οποίας αφουγκράζονται και οι δύο. Ο αναγνώστης παρατηρεί τη φιλοσοφική διάσταση των λόγων του Θορώ, που εφάπτεται με τις υπαρξιακές του ενατενίσεις για τα πράγματα, όπως αυτές αποκαλύπτονται μέσα από τις επιστολές του. Αντιλαμβάνεται κανείς μιαν ακόμη διάσταση: αυτή της σχέσης επικοινωνίας που μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ δύο αγνώστων. Ο αναγνώστης θα βρει σε αυτές τις σελίδες της αλληλογραφίας μια συντροφιά, μια κάποια παραμυθία, και θα γίνει φίλος με τον συγγραφέα, γνωρίζοντας τον ευφυή, ενίοτε ειρωνικό, πάντοτε όμως ομιλητή της αλήθειας Θορώ, που είναι ικανός να διεξάγει με ταπεινότητα και σεβασμό ακόμα και τις πιο αυστηρές και απαιτητικές συζητήσεις.