ΕΦΗΒΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Από την εποχή του Durkheim και των άλλων πρωτοπόρων της λεγόμενης "παραδοσιακής εγκληματολογίας", το έγκλημα θεωρήθηκε ότι είναι μια αισθητή προσβολή των βασικών αξιών μιας κοινωνίας, των αξιών δηλ. εκείνων που αναγνωρίζονται γενικά από τους πολίτες ότι συντηρούν και προάγουν τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης. Ήδη όμως κατά τη δεκαετία 1960 και μετέπειτα οι υποστηρικτές της λεγόμενης "εγκληματολογίας της κοινωνικής αντίδρασης" ή και της μαρξιστικά προσανατολισμένης "κριτικής εγκληματολογίας" αμφισβήτησαν ότι υπάρχουν κοινά αποδεκτές αξίες στις σύγχρονες κοινωνίες και υποστήριξαν, αντίθετα, ότι οι κανόνες του ποινικού δικαίου αποτελούν απλώς την έκφραση υπεροχής μιας ορισμένης κοινωνικής τάξης ή ομάδας ατόμων επάνω σε άλλες (συνήθως τις οικονομικά ασθενέστερες). [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης) Εισαγωγικά - Η θεωρητική (συνθετική) προσέγγιση της νεανικής παραβατικότητας Τα ατομικά γνωρίσματα του δράστη Οι κοινωνικοψυχολογικές περιστάσεις Οι γενικότερες αξιακές και θεσμικές συνθήκες της κοινωνίας - Βασικές αξίες και τρόπος ζωής των σημερινών νέων στην Ελλάδα Τα πορίσματα μιας πανελλήνιας διαχρονικής έρευνας Αποτελέσματα άλλων ειδικότερων ερευνών - Η ειδικότερη (δυσ)λειτουργία των κοινωνικοποιητικών θεσμών στην Ελλάδα Η οικογένεια Το σχολείο και το εκπαιδευτικό σύστημα Η εργασία - Η εικόνα της νεανικής παραβατικότητας στη σύγχρονη Ελλάδα Η γενικότερη διαχρονική εικόνα της παραβατικότητας των εφήβων Η ειδικότερη διαχρονική εικόνα για τα αδικήματα βίας των εφήβων Η διαχρονική εικόνα για τα αδικήματα "απόσυρσης" των εφήβων (ναρκωτικά) - Η σχέση της νεανικής παραβατικότητας με τη (δυσ)λειτουργία αξιών και θεσμών στην Ελλάδα. Συμπεράσματα