Στην παρούσα εργασία επιχειρείται μία εις βάθος ανάλυση του στοιχείου της απειλής στο έγκλημα της εκβιάσεως. Εξετάζονται προβλήματα τα οποία απασχολούν διαχρονικά τη θεωρία και τη νομολογία, όπως είναι το ζήτημα της απειλής με νόμιμη ενέργεια, ενώ αναδεικνύονται και ορισμένα άλλα τα οποία, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έχουν τύχει αναλόγου επεξεργασίας. Στην κατηγορία αυτή ανήκει το ζήτημα της εξαρτήσεως του εξαγγελλομένου κακού από τον απειλούντα και η διάκριση της απειλής από την προειδοποίηση, ιδίως στις περιπτώσεις της λεγομένης «απατηλής προειδοποιήσεως». Σημαντικό τμήμα της εργασίας καταλαμβάνει, επίσης, η ανάλυση της εννοίας του κακού, ως προς την οποία υποστηρίζονται αντικρουόμενες απόψεις και δη αντικειμενικές, υποκειμενικές ή μικτές. Μεγάλης σημασίας είναι ακόμη η διάκριση της απειλής από την προσφορά, διάκριση από την οποία απορρέουν λύσεις σε πολλά προβλήματα του Δικαίου της εκβιάσεως. Τέλος, έμφαση δίδεται και στην προβληματική της απειλής με παράλειψη, ένα πεδίο το οποίο παρουσιάζει αυτοτέλεια και χρήζει διαφορετικής αντιμετωπίσεως από την απειλή με θετική ενέργεια.